Żonglowanie sprzyja rozwojowi koordynacji wzrokowo-ruchowej, poczucia rytmu, refleksu, a także zdolności utrzymania równowagi i właściwej postawy ciała. Nie dziwi zatem fakt, że coraz częściej psychologowie i pedagodzy zalecają je przy leczeniu wielu zaburzeń. Na przykład w brytyjskim centrum leczenia dysleksji w Kenilworth wprowadzono ćwiczenia terapeutyczne polegające na łapaniu piłeczek, żonglowaniu i utrzymywaniu równowagi na ,,rola -bola”, czyli na leżącym walcu.
Badania przeprowadzone przez Carole Smith, amerykańską specjalistkę od wychowania fizycznego sprawności ruchowej, sugerują, ze ćwiczenie żonglowania- dzięki związanej z nim poprawie koordynacji wzrokowo- ruchowej usprawnia umiejętność pisania i czytania. Dlatego właśnie żonglerka znalazła  zastosowanie w terapiach z  dziećmi mającymi problemy z czytaniem lub skupieniem się na lekcjach.
Żonglowanie jest jednym ze sposobów uaktywnienia i  tzw. synchronizację obu półkul mózgowych, a przez to wpływa na poprawę wyników w nauce. Sprawdzono to już w wielu szkołach, które prowadzą programy żonglowania. Takimi szkołami są np. szkoły podstawowe w mieści Jacksonville na Florydzie (USA) i gimnazjum w Malechowie koło Koszalina
Żonglowanie staje się także coraz bardziej popularne wśród ludzi dorosłych zainteresowanych rozwojem własnych możliwości. Od początku lat 80 tych dwudziestego wieku uczą się go menedżerowie i pracownicy firm w ramach seminariów i warsztatów poświęconych rozwojowi osobistemu, zarządzaniu czasem czy realizacji projektów. W Zachodniej Europie i Stanach Zjednoczonych na szkoleniach organizowanych przez firmy dla swoich pracowników są prowadzone proste treningi żonglowania. Jak piszą autorzy artykułu   ,,Żonglowanie  sprzyja mózgowi” w wielu instytucjach, takich jak Bell Labs, Microsoft, Apple Corporation, czy Massachusetts of Technology, tworzy się  kluby żonglerskie. Coraz częściej także umiejętność żonglowania zaliczana jest do obowiązkowych kompetencji kadry kierowniczej. 
W języku angielskim słowo ,,żonglowanie” (,,juggling ”)  oprócz swojego podstawowego znaczenia, określa umiejętność radzenia sobie z wieloma sprawami w tym samym czasie. Podrzucanie kilku piłeczek jest zatem doskonałą metaforą równoczesnej realizacji różnych projektów i planów. Tak jak dołączenie każdej kolejnej piłeczki wymaga reorganizacji całej sekwencji ruchów, tak wprowadzenie nowych obowiązków zmusza do dokonywania zmian w dotychczasowym planie codziennych zajęć. Jednocześnie w żonglerce tak, jak w życiu, aby móc dołożyć jeszcze jedną piłeczkę/obowiązek potrzeba harmonijnego i spójnego zgrania całości. Jeśli zapanuje chaos i dezorganizacja nie osiągniemy tej umiejętności.
Żonglerka tak jak sztuki walki łączy sprawność fizyczną z harmonią wewnętrzną. Żonglowanie jest skuteczną formą redukcji stresu i sposobem na odprężenie. Wprowadza w stan tzw. zrelaksowanej koncentracji, podczas której umysł i ciało są jednocześnie aktywne spokojne
Wartość żonglowania docenia coraz większa grupa lekarzy i terapeutów. O.Carl Simonton, lekarz i psycholog, w jednym z amerykańskich szpitali wprowadził żonglowanie jako formę relaksacji pacjentów. Uważa je za doskonałą formę terapii, która uczy ,w jaki sposób nie zaprzątać sobie myśli nie potrzebnymi sprawami. 
Elementy cyrkowe pojawiają się także w szpitalach dziecięcych. Od kilku lat, również w Polsce istnieje fundacja dr.Clown, zajmująca się terapią śmiechu. Młodzi ludzie, głównie studenci kierunków pedagogicznych oraz psychologicznych, odwiedzają chore dzieci w przebraniach klownów. Poprzez wesołe zabawy i zabawne zachowanie rozśmieszają oni dzieci .Śmiech pomaga oderwać się od szarości szpitali, myśleniu o operacji lub zastrzyku, jest doskonałą formą rozprężenia i zapomnienia o dokuczającej chorobie. W ten sposób potwierdza się polskie przysłowie, że śmiech to  samo zdrowie.

Jest to fragment pracy pt. „Sztuka cyrkowa – sztuka ludzkich możliwości”.
Autor opracowania: